سيد محمدجواد رضوي:
راستي يادمان هست ؟
چه روز اندوهباري بود
۱۸ فروردين سال ۱۳۶۷ . تايم عصر دبيرستان شهيد مطهري هنديجان . دانش آموزان آرام نشسته بودند . راحت و بي خيال ، شايد گاهي هم چرتي ميزدند و منهم كه نميخواستم رشته ي كلام از دستم خارج شود به خواب و يا بي توجهي
بعضي ها تغافل ميكردم .
نه من ، كه تجربه ي چندين بمباران دهشتناك را در اهواز داشتم و نه آنان ، كه خود را فرسنگها دورتر از صحنه ي جنگ مي دانستند انتظار حمله ي هواپيماهاي دشمن را به شهري بي دفاع و خالي از هرگونه تاسيسات نظامي و اقتصادي و ... نداشتيم
ناگهان غرشي برخاست ....
شيهه ي ويران گر هواپيماهايي كه پايين مي آمدند تا شكار خود را دقيق بيابند نزديك شد .... نزديك و نزديكتر .... انگار كه دقيقا بالاي سرم قرار گرفت .... ريزش راكتها .... و فرو افتادن ساختمانهاي گلي و فرسوده بر سر مردمي كه خسته از كار روزانه در حال استراحت بودند ..... و آنچه به هوا پرتاب شد
اتومبيل هايي كه در نزديكي صحنه بودند صدها متر آن طرف تر فرود آمدند و تركشهايي كه همه چيز را ميبريد .... و پس از اندكي فرياد مردمي كه برسر زنان شاهد ويراني خانه ها و زير آوار ماندن عزيزانشان بودند و تازه مي فهميدند چه بر سرشان آمده
دانش آموزان مات و مبهوت دورم را گرفته بودند و گريه ميكردند و چنان وحشتي داشتند كه بي مهابا فرياد ميزدند و از خود فرار ميكردند ...
در شهر شايع شده بود كه دبيرستان شهيد مطهري بمباران شده و والديني كه شتابان و برسرزنان به مدرسه آمدند.
و بالاخره مردم مصيبت زده كه بسوي ويرانه ها هجوم آوردند تا زنده هاي احتمالي را با چنگ و دندان از زير آوار بيرون آورند
كمي آنطرف درمانگاه كوچكي كه خود در اثر شدت بمباران نيمه اش لرزان شده بود بدون امكانات و با كادري محدود و پرتلاش .
و لختي ديگر آمبولانس هايي كه شيون كنان از ماهشهر رسيدند و نيروهاي امدادي و شهيداني كه لحظه به لحظه با شروه خواني شاهدان از زير تلي از خاك و سنگ و آهن بيرون آورده مي شدند ، گويي همه با هم ميخواندند ...
ياران چه غريبانه ....
رفتند از اين خانه ....
هم سوخته شمع ما ....
هم سوخته پروانه ....
امروز دانش آموزان ديروز مردان بزرگي هستند اگرچه من از آنان بي اطلاعم ولي كاش يادشان نرفته باشد
خونبهاي سي و پنج شهيد مظلوم و بي گناه هنديجان در اين جنايت وحشيانه اينست كه ديگر اثري از صدام و صداميان نيست ليكن اين داغ بزرگ تا هميشه تاريخ بر دلهاي دردمند ما خواهد ماند و حاميان مالي ، نظامي ، اطلاعاتي و تجهيزاتي صدام يعني آمريكا و اروپا و كشورهاي منطقه روسياه ابديت و محكوم قطعي دادگاه بشريت هستند
ياد شهيدان ۱۸ فروردين ۶۷ هنديجان را گرامي مي داريم و به ارواح پاك و مطهرشان درود مي فرستيم و به قامتهاي استوارشان كه همچنان راهنماي ماست اداي احترام مي كنيم
سيدمحمدجواد رضوي
اهواز . ۱۸ فروردين ۹۹